Filozof ve yönetici Konfüçyüs, kendini her ne kadar din adamı olarak tanımlamasa da görüşlerinin evrensel bir ahlaki nitelik taşıması görüşlerinin bir dönem Çin’de resmî din olarak kabul görülmesine neden olmuştur.
Konfüçyüs ahlak felsefesi ve siyaset üzerinde durur. Mutsuz insanın doğayı tahrip ettiğinden söz eder, oysa gerçek mutluluğa doğanın eşsiz düzenine adapte olarak ulaşılabilir.
Bir yönetici olarak vesayete karşı ve adaletten yana olan Konfüçyüs, iyiliğin ve kötülüğün bu dünyada karşılığının verileceğine inanır. Ahiret inancı olan dinlerde ölüm ve ahiret uzakmışcasına davranılır, bu nedenle Konfüçyüscülük insanın kendini bu dünyada sürekli otokontrol etmesi için iyi bir düşünceymiş gibi geliyor bana.
Birincil ihtiyaçları karşılanan insanların sanatla uğraşması gerektiğinden söz eder. Bu illa müzik yapmak veya resim çizmek gibi profesyonellik gerektiren bir etkinlik olmak zorunda değildir. Gündelik hayatın için mevcut şeyleri güzelleştirmek de sanata dahildir.
Destek Yayınlarının felsefe serisinin çoğu kitabını okudum. Şunu söyleyebilirim ki filozofların farklı görüşlerinin olmasının yanında olanları kabullenmemiz, ahlaklı ve gayretli olmamız, doğadan kopmamamız konusunda benzer görüşleri ve öğütleri var.