Hanım, Nezihe Araz ve Halit Refiğ’in senaryosunu yazdığı, yine Halit Refiğ’in yönetmenliğini yaptığı 1988 yapımı Türk filmi.
Kocasını genç yaşta kaybeden Olcay (Yıldız Kenter), yıllarını kedisi Hanım’la geçirir. Zamanla dünyaya yabancılaşan ve değişen dünyanın da ona yabancılaştığı Olcay için ölüm vakti gelmiştir çünkü ne yazık ki kanser olduğunu öğrenir. Yalnızlığı ölçüsünde kedisine bağlılığı olan Olcay’ın tek düşüncesi, öldükten sonra çok sevdiği can yoldaşı olan kedisi Hanım’a kimin bakacağıdır.
Yıldız Kenter’in oyunculuğu kedisi olmak isteyeceğim kadar güzeldi. Biraz durağan olduğu için çoğu insana sıkıcı gelebilecek bu film beni izlerken hem yumuşacık yaptı, hem de hüzünlendirdi. Yaşlı psikolojisini ve yalnızlığı bu gösterişsiz bir şekilde anlatan en iyi filmlerden bence.
Olcay’ın kedisini emanet edecek birini bulamayacak kadar derin bir yalnızlığın içinde olması ve ahbabı Necip’in onu sevmesine rağmen bir türlü yaklaşamaması bana Cemal Süreya’nın şu dizelerini hatırlattı “İki adım daha atmıyoruz bizi tutuyorlar, böylece bizi bir kere daha tutup kurşuna diziyorlar”
Özellikle kedi severlerin izlemesini önerdiğim bu filmin restorasyonlu haline aşağıya bırakacağım YouTube linkinden ulaşabilirsiniz. İyi seyirler.